5 Eylül - 6 Ekim 2007

“Bahname” kelimesi, “cinsel arzu”, “cinsel güç”, “şehvet” anlamına gelen Arapça “bah” ile, Farsça “risale” veya “kitapçık” anlamındaki “name” kelimelerinden oluşan bir isimdir.

Bu sergide bulunan yapıtların üzerinde yazılı olan metinler, Tabib Mustafa Ebu’l Feyz tarafından 17. yüzyılda kaleme alınan “Tuhvetü’l Müteehhilin”adlı bahnameden alınmıştır.

Bugünkü dile adını “Cinsel Birleşme İsteğinde Tabiatın Teşviki” olarak çevirebileceğimiz “Tuhvetü’l Müteehhilin’i” günümüz türkçesine hazırlayıp kazandıran Prof. İlter Uzel “Evlilik Armağanı” olarak kitabı yeniden isimlendirmeyi uygun bulmuş.

“…Türkiye Cumhuriyeti, imparatorluğun yıkımlarla dolu uzun yüzyılının sonunda kendini yenileyerek kurdu. Bu arada kendine özgü çok katmanlı bir cinsel kültüre ait bir dil de maalesef geçmişte bırakıldı. Erkek egemen kurallara uygun olduğu müddetçe sevişmeyi yasaklamayan, hatta teşvik eden ve zevk alma ve vermeyi öğütleyen bir din olarak İslam’ın bu konudaki dili de kapalı kapıların ardında kaldı.

…Evlilik Armağanı’nın birinci babında güzel kadınlarda bulunması gereken özellikler anlatılıyor. İkinci bapta kadınlık organının, yani ferçlerin sınıflandırılması yapılıyor…

…Ferç, Arapça aralık, yarık demek. Deniyor ki “mahbubenin ağzı küçükse ferci dar olur, dilinin kırmızılığı fazla olursa fercinin rutubeti az olur” İşte yüzyıllar önce erkek tabipler ferçlerimizi böyle tasnif etmiş ve adlandırmışlar.” (Koç, Handan, “Bahname’den cinsel organımız için isimler sözlüğü”, Pazartesi Dergisi, sayı:109)